प्रस्तावना:
आई ही ईश्वराची सर्वोत्तम निर्मिती आहे. आईसारखा त्याग आणि प्रेम कोणीही करु शकत नाही. आई ही संपूर्ण विश्वाची जननी असते. तसेच आईशिवाय कोणताही व्यक्ती आपल्या जीवनाची कल्पना करु शकत नाही.
असे म्हटले जाते कि, ईश्वर हा प्रत्येक मुलांसोबत राहू शकत नाही म्हणून त्याने आईला बनवलं आहे. आई ही एक सुंदर आणि काळजी घेणारी व्यक्ती असते. जी आपल्या जीवनात प्रत्येक छोट्या – मोठ्या गोष्टींची काळजी घेत असते.
आई हा शब्द
तसेच लहानपणापासून ओंजारून – गोंजारून आणि लाडाने खायला – प्यायला देणारी ही आपली आई अन्नपूर्णा असते. म्हणून म्हटले आहे कि, आईसारखे दैवत साऱ्या जगतामध्ये नाही.
वात्सल्याचा झरा
आई ही आपल्या मुलांना बालपणी जपणारी आणि त्यांच्यावर योग्य संस्कार देणारी आई म्हणजे आपला पहिला गुरु होय. म्हणून साने गुरुजी नेहमी म्हणतात – ‘आई माझा गुरु, आई कल्पतरू.’
जीवनामध्ये महत्त्व
ती लहानपणापासून आपली काळजी घेते आणि आमची प्रत्येक गरज पूर्ण करते. ती स्वतः भुकी राहते पण आपल्याला अन्न देते. आई आपल्यासाठी संपूर्ण जीवन बलिदान करते. आई नेहमीच आपल्या विसरून आम्हाला आनंदी ठेवते.
ईश्वर आणि आई
आईचे प्रेम आणि आपुलकी मिळविण्यासाठी या धरतीवर देवाने सुद्धा जन्म घेतला आहे. म्हणून याचे एक उदाहरण स्पष्ट केले आहे, भगवान श्रीकृष्णाला एक नव्हे तर दोन मतांचे प्रेम आणि आपुलकी मिळाली होती. यावरून असे स्पष्ट झाले की, देवसुद्धा आईची पूजा करतो.
आई आणि मुलाचा संबंध
आईच्या “प्रति” आपले कर्तव्य
ज्या आईने अनेक अडचणी आणि त्रास सहन करून आमच्यासाठी जीवन दिले. प्रत्येकाला आनंद दिला आणि एक चांगली व्यक्ती म्हणून घडविले. अशा आईसाठी आपण मोठे झाल्यावर काही कर्तव्ये आहेत. म्हणून प्रत्येक व्यक्तीने आईची प्रत्येक गरज पूर्ण केली पाहिजे.
तिला आनंदी ठेवले पाहिजे. वृद्ध काळात तिची सेवा केली पाहिजे. तसेच आपण दररोज आईचा आशीर्वाद घेतला पाहिजे. कारण आईच्या आशिर्वादाशिवाय कोणतीही संपत्ती नाही.
निष्कर्ष:
आईसारखे त्यागी, पवित्र, धैर्यवान, निर्भय आणि परोपकारी कोणीही होऊ शकत नाही. या अनमोल जीवनाचे आपण कधीही ऋण फेडू शकत नाही. म्हणून आपल्याला शक्य होईल तेवढी आईची सेवा केली पाहिजे. तिला प्रत्येक आनंद देऊन तिचे व्यक्तिमत्व वाढविण्यासाठी आपले जीवन समर्पित केले पाहिजे.
